Ιστορία του απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959

Abstract

Η Κύπρος πέρασε συνεχή δουλεία οκτώ σχεδόν αιώνων (1191-1960 μ.Χ.) μετά την κατάκτηση της από το βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδο το Λεοντόθυμο, που πήρε μέρος στην Γ' σταυροφορία για απελευθέρωση των Αγίων Τόπων. Οι Ναϊτες, οι Λουζινιανοί, οι Ενετοί, οι Τούρκοι και οι Άγγλοι ήταν οι κυρίαρχοι, που καταδυνάστευαν το λαό της και εκμεταλλεύονταν τον πλούτο της. Παρά τις δύσκολες συνθήκες, κάτω από τις οποίες βρέθηκε ο υπόδουλος Κυπριακός λαός, διατήρησε ακλόνητη την πίστη του στην ελληνική καταγωγή του και αντιστάθηκε με πολλούς τρόπους στην αλλοίωση του ελληνικού τρόπου της ζωής του. «Πολλούς αφέντες άλλαξες, δεν άλλαξες καρδιά», είπε επιγραμματικά ο Κωστής Παλαμάς για την ελληνική ψυχή της Κύπρου. Στην ιστορική πορεία του Κυπριακού λαού έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο η παιδεία και η Εκκλησία. Σ' όλα τα χρόνια της δουλείας του νησιού μας ο πόθος για ελευθερία δεν έσβησε ποτέ από την ψυχή του Κυπριακού λαού. Μα η δύναμη των κατακτητών δεν επέτρεπε την πραγματοποίηση του. Με την ανάληψη της εξουσίας της Κύπρου από τους Βρετανούς (1878), που διαδέχτηκαν τους Τούρκους, οι ελπίδες των Κυπρίων για ελευθερία και ένωση του νησιού τους με την Ελλάδα αναπτερώθηκαν. Λίγα χρόνια προηγουμένως (1864), η Βρετανική Κυβέρνηση είχε παραχωρήσει στην Ελλάδα τα Νησιά του Ιονίου, που αποτέλεσαν από τότε τμήμα της Ελληνικής επικράτειας. Οι Κύπριοι για 77 χρόνια επιδίωκαν με ειρηνικό τρόπο την ελευθερία τους από τον αγγλικό ζυγό και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Η μια διάψευση της ελπίδας τους ακολουθούσε την άλλη. Γι' αυτό το 1955 ξεκίνησαν ένοπλο Αγώνα, για να διεκδικήσουν αυτό που δικαιωματικά τους ανήκε. Στις σελίδες που ακολουθούν καταγράφονται τα κυριότερα γεγονότα, που οδήγησαν στην προετοιμασία και στη διεξαγωγή αυτού του Αγώνα, που συγκλόνισε την οικουμένη με τις θυσίες, τα ολοκαυτώματα και τους απαγχονισμούς των γενναίων παλληκαριών της ΕΟΚΑ.