Εθνικό Ημερολόγιο Σκόκου (1886-1918)

 

Στις 20.11.1917 ο Κωνσταντίνος Σκόκος προλογίζει το «Εθνικόν Ημερολόγιον» του προσεχούς έτους με μια «Αναγκαίαν Δήλωσιν»: «... Η στέρησις της εν Τουρκία ιδίως, Ρωσσία και Ρουμανία κυκλοφορίας εξακολουθεί... η Ελλάς η ελευθέρα αδυνατεί να συντηρήσει μίαν έκδοσιν ως το Ημερολόγιον... Το βιβλίον θεωρείται ακόμη εν Ελλάδι ως περιττή και άσκοπος πολυτέλεια». Η πικρία του είναι δικαιολογημένη. Ο τόμος του 1918 θα είναι και ο τελευταίος. Η σημαντική αυτή έκδοση, πλήρης σειρά της οποίας φυλάσσεται στο ΕΛΙΑ, είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1885 «για να συντελέσει ουκ ολίγον εις την εξέλιξιν και διαμόρφωσιν του ελληνικού πολιτισμού», όπως πολύ αργότερα, το 1915, και με αφορμή το κλείσιμο 30ετίας της σημείωνε και πάλι ο Σκόκος. Στην απαρχή του, το «Εθνικόν Ημερολόγιον», που τιτλοφορείται στην πρώτη σελίδα και «Γελοιογραφικόν», είχε έντονα σατιρικό χαρακτήρα. Εκτός από τον ίδιο τον Σκόκο που χρησιμοποιούσε και διάφορα ψευδώνυμα, συνυπέγραφαν μεταξύ άλλων και οι Σουρής, Αννινος, Μητσάκης, Κορομηλάς, ενώ σημειωνόταν ακόμη ότι η έκδοσις δεν είναι κερδοσκοπική και αφιλοκερδώς προσφέρθηκαν οι συνεργάτες της. Χρόνο με τον χρόνο το «Ημερολόγιο» παρουσιάζει ανοδική πορεία: πολυτελές εξώφυλλο, αύξηση των σελίδων, βελτιωμένο χαρτί, πλούσια διακόσμηση, και εξασφαλίζει τη συμμετοχή διακεκριμένων αλλά και πρωτοεμφανιζόμενων συνεργατών από την Ελλάδα και τα λοιπά κέντρα του Ελληνισμού (Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη, Τραπεζούντα κτλ.). Θα αναφέρουμε ενδεικτικά τους Παπαντωνίου, Ξενόπουλο, Παπαδιαμάντη, Παλαμά, Φιλάρετο, Δροσίνη, Σεφεριάδη, Καβάφη, Βλαχογιάννη, τους ζωγράφους Γύζη και Λύτρα, καθώς και τις γελοιογραφίες των Γαλάνη, Σταμ-Σταμ, Βώττη, Κουμετάκη και Δημητριάδη. Εκτός από τα λογοτεχνικά έργα, περιλαμβάνει επίσης κείμενα ιστορικά, γλωσσολογικές μελέτες, (στο θέμα της γλώσσας αποδεικνύεται ισορροπιστής), λαογραφικά και γενικότερα επιστημονικά. Δημοσιεύει επίσης τακτικά σειρά από προσωπογραφίες των διακεκριμένων Ελλήνων της εποχής. Ωστόσο το χιουμοριστικό ύφος και προπαντός η πολιτική σάτιρα και κριτική που χαρακτήριζε τον πρώτο τόμο εξαφανίζονται εντελώς από τον δεύτερο και ύστερα. Συγκλονιστικά για τον τόπο γεγονότα περνούν ασχολίαστα και απουσιάζουν οι έστω και απλές αναφορές στα ονόματα των πολιτικών της εποχής. Αντίθετα, συντηρείται έντονα το πατριωτικό κλίμα με τη σχεδόν ζωντανή ανάμνηση του '21, με τους νέους ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα και κυρίως με αφορμή τους Βαλκανικούς, στους οποίους είναι αφιερωμένος σχεδόν ολόκληρος ο τόμος του 1914 (με φωτογραφίες, ρεπορτάζ, γελοιογραφίες, ύμνους και νεκρολογίες). Το «Ημερολόγιο του Σκόκου» στάθηκε το μακροβιότερο του είδους του. Η περίπου προαναγγελθείσα λήξη του δεν θα πρέπει να ξαφνιάζει: Η απαρχή της συρρίκνωσης του έξω Ελληνισμού καθώς και το πνεύμα μιας νέας σκληρής εποχής που ενσκήπτει μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου θα αλλοιώσουν ανεπανόρθωτα το τοπίο... Πηγή: http://www.elia.org.gr/entry.fds?entryID=87&pageid=96&pageCode=04.03.03&tablepageID=18&pageNo=2&direction=asc&orderby&langid=1&letter Σε περίπτωση διαφωνίας της ανάρτησης οποιουδήποτε τεκμηρίου που περιλαμβάνεται στη βάση "ΛΗΚΥΘΟΣ" παρακαλούμε επικοινωνήστε με τους διαχειριστές.

Recent Submissions

View more