Κυριάκου Πασχάλης - Αφήγηση 110-111

Abstract

Δ' Οψη: Ο Πασχάλης ζητά από Α. Κάρυο ν' αποχαιρετήσει τους αγωνιστές που φρουρούσαν κάπου 12. Τους καληνύχτισε. Αποχαιρετισμός Πασχάλη, "Φυτά". Φυτά έλεγε πειραχτικά τον Ηλία γιατί ψηλός και μελαχρινός θύμιζε τον Φυτά τον "Κιλίτζιρον". Ηλίας: "Ποιος ξέρει μπορεί να μην ξανασυναντηθούμε" τους παρέλαβαν: Παναγιώτης Βαρδάκης και ομάδα Αυγοριτών- Προορισμός το Λιοπέτρι. (Σημείωση εκτός μαγνητοφώνου: Οι τρείς θα πήγαιναν στο Λιοπέτρι νια να ανακρίνουν τον Ηλία Σαμαρά. πιθανότατα για γυναικοδουλειά). Την επομένη ο Πασχάλης μεταφέρει Παυλάκη στα Λιμνιά. Την μεθεπόμενη έγινε το κακό. Ο Λουκής Χατζηλουκάς, υπεύθυνος Φρενάρου ρωτά ποιοι έφυγαν για το Λιοπέτρι γιατί σκοτώθηκαν τέσσερις. Παυλάκης, Παπαφώτης στην Αχερίτου, Χριστούγεννα 1958. Μια μέρα πριν τα Φώτα ο Παυλάκης στέλλει τον Πασχάλη στο Σπαθαρικό, για συνάντηση με άγνωστο σε μια μοσφιλιά. Πήγαν βράδυ με λεωφορείο του Πασχάλη Α. Πασχάλη. Συνθηματικό νιαούρισμα - γαύγισμα. Ψηλός με βαλιτσάκι. Πίσω, μόνος στο λεωφορείο. Δεν του απάντησαν πού τον παίρνουν. Νευρίασε. Στην Αχερίτου συνάντηση Παυλάκη με άγνωστο. Του έδωσε το όνομα "Φώτης" γιατί ξημέρωναν Φώτα. Εκεί ήταν κι ο Φ. Παπαφώτης. Ήταν ο Τάσος Μάρκου. Φεβράρη ο Πασχάλης οδήγησε τον Τάσο στην Καλοψίδα. Έδωσε ένα μπάτσο στον Πασχάλη: "Τώρα ξοφλήσαμε". Ο Πασχάλης έμαθε πως "Φώτης" ήταν ο Τάσος Μάρκου μετά τον αγώνα, ώρα 12.00 μεσ.