Τον Σεπτέμβριο του 1915 στην Κέρκυρα μια ομάδα διανοουμένων εκδίδει το διμηνιαίο περιοδικό Κερκυραϊκή Ανθολογία, οι σελίδες του οποίου σπάνια θα υπερβαίνουν τις τριάντα. Στο γκρίζο εξώφυλλο υπάρχει παράσταση του Ηρακλή και ο υπότιτλος «Συντροφιά των εννέα». Διευθύντρια και ψυχή του περιοδικού είναι η γνωστή για τις προοδευτικές ιδέες της Ειρήνη Δεντρινού, γραμματέας και ταμίας ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης, ενώ αναφέρονται ακόμη τα ονόματα του Μαρκ. Ζαβιτζιάνου, του Λυκούργου Κογεβίνα και του Πέτρου Σταματόπουλου. Τη συντροφιά συμπληρώνουν οι Αντ. Μουσούρης, Ν. Λευτεριώτης, Κ. Χατζόπουλος και Λ. Πορφύρας. Στο εισαγωγικό σημείωμά της η Διεύθυνση παρατηρεί: «[…] αρχίζουμε […] την έκδοση του περιοδικού […] που θα συγκεντρώνει εργασία Κερκυραίων λογίων και καλλιτεχνών, με την ελπίδα πως έτσι ανταποκρινόμαστε σε μια κοινωνική έλλειψη του τόπου μας […]». Η ύλη του περιοδικού συνίσταται σχεδόν αποκλειστικά σε συνεργασίες των μελών της συντροφιάς και φίλων τους: ποιήματα και μονόπρακτα της Δεντρινού, διηγήματα του Θεοτόκη, ποιήματα των Γ. Μαρκορά, Σ. Πασαγιάννη, Σπύρου Νικοκάβουρα, καθώς και ανέκδοτα έργα τού πρόσφατα τότε χαμένου Λ. Μαβίλη, ενώ αφθονούν οι μεταφράσεις από αποσπάσματα έργων των μεγάλων κλασικών της παγκόσμιας λογοτεχνίας: Ιλιάδα (μετάφραση Πολυλά), Ικέτιδες του Αισχύλου (μετάφραση Γρυπάρη), από έργα των Σαίξπηρ, Γκαίτε (μετάφραση Κ. Θεοτόκη), Σίλερ (μετάφραση Μαβίλη), Τολστόι, Ντοστογέφσκι, Γκόρκι, Ζολά, Μποντλέρ, Μοπασάν κ.ά. Η έκδοση κοσμείται με σκίτσα του Μάρκου Ζαβιτζιάνου, του Κογεβίνα, του Η. Κουμετάκη και ωραιότατες ξυλογραφίες του Γαλάνη. Η γλώσσα του περιοδικού είναι προσεγμένη δημοτική. Τα θέματα χρωματίζονται συχνά από έντονο κοινωνικό προβληματισμό. Οι πόλεμοι όμως που συγκλονίζουν την Ελλάδα, τους δύσκολους εκείνους καιρούς, περνούν σχεδόν απαρατήρητοι, με εξαίρεση τα σκίτσα του Κογεβίνα («Επιστρατεία του ’15») και του Κουμετάκη («Ξένοι Στρατοί στην Κέρκυρα») και ένα διήγημα της Ε. Θεοτόκη, («Οι πρόσφυγες»). Σημειώνεται επίσης ότι, τον Μάιο του 1917, δημοσιεύεται πρωτοσέλιδο το άρθρο «Χαίρε Ρωσία! ελευτεριάς αγέρι…» του Ν. Λευτεριώτη. Στην τελευταία σελίδα του τεύχους του Σεπτεμβρίου 1918, διαβάζουμε: «Με το φύλλο αυτό η Κερκυραϊκή Ανθολογία παύει προσωρινά την έκδοσή της». Η διακοπή όμως αυτή ήταν πράγματι προσωρινή και, τον Μάρτιο του 1924, το περιοδικό κυκλοφορεί ξανά. Κατά την εξάχρονη διακοπή της έχουν ήδη πεθάνει οι Κ. Θεοτόκης, Ζαβιτζιάνος, Κεφαλληνός και Σταματόπουλος, εμφανίζονται όμως νέοι σημαντικοί συνεργάτες: η ζωγράφος Αγλαΐα Παπά και η αδελφή της, η λογοτέχνις Κατίνα Παπά, καθώς και οι Παλαμάς, Μαλακάσης, Τραυλαντώνης, Ξενόπουλος, Σπ. Μελάς, Καμπούρογλου, Ψυχάρης, Δ. Ζακυθινός. Η νοοτροπία του περιοδικού δεν έχει αλλάξει και χαρακτηρίζεται από έντονο κοινωνικό προβληματισμό και ενδιαφέρον για τη διεθνή λογοτεχνία, την τέχνη, τη φιλοσοφία, το θέατρο ή το δημοτικό τραγούδι. Μα και η νέα προσπάθεια μοιάζει καταδικασμένη. Τη φορά αυτή, το τεύχος του Νοεμβρίου 1925, δεν μας προειδοποιεί για το οριστικό τέλος της έκδοσης. Πηγή: https://www.tovima.gr/2008/11/24/books-ideas/arxeiaka-76/ Σε περίπτωση διαφωνίας της ανάρτησης οποιουδήποτε τεκμηρίου που περιλαμβάνεται στη βάση "ΛΗΚΥΘΟΣ" παρακαλούμε επικοινωνήστε με τους διαχειριστές.