Έλληνες φοιτητές, λογοκλοπή και συμπαιγνία

Abstract

Η εξαπάτηση είναι ένα παλιό φαινόμενο στις μαθητικές και φοιτητικές κοινότητες και συναντάται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η λογοκλοπή και η συμπαιγνία ως παραπτώματα έχουν εντοπιστεί τόσο σε εργασίες φοιτητών όσο και ακαδημαικών. Αυτή η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το JISC (Joint Information System Committee), το Plagiarism Advisory Service και το Information Management and Research Institution in Northumbria University. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με Έλληνες φοιτητές για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες ομάδες φοιτητών από χώρες του εξωτερικού στη Μεγάλη Βρετανία και ο δεύτερος είναι ότι ο ερευνητής είχε άμεση πρόσβαση στη συγκεκριμένη ομάδα. Η έρευνα ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2003 και ολοκληρώθηκε το Μάιο του ιδίου έτους. Ο βασικός στόχος της έρευνας είναι να ερευνήσει το πως αντιλαμβάνονται οι Έλληνες φοιτητές στο Northumbria University τις έννοιες λογοκλοπή και συμπαιγνία με στόχο την παραπλάνηση των εξεταστών ή καθηγητών τους. Ειδικότερα, επικεντρώθηκε πάνω στο πως τις καταλαβαίνουν, αν τους δόθηκε κάποια εξήγηση των συγκεκριμένων όρων και αν η εξήγηση αυτή ήταν αρκετή ή όχι. Επίσης, ερευνήθηκαν οι γνώσεις τους πάνω σε αυτό το θέμα καθώς και το αν είχαν χρησιμοποιήσει προηγουμένως βιβλιογραφικές παραπομπές. Η μελέτη περίπτωσης είναι η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για να εντοπιστούν: · Αν καταλαβαίνουν οι ερωτηθέντες τους όρους, · πως τους καταλαβαίνουν, και γιατί. Η έρευνα ακολούθησε την ποιοτική προσέγγιση του θέματος. Η τεχνική συγκέντρωσης των δεδομένων είναι οι συνεντεύξεις. Ένα σκόπιμο δείγμα επιλέχθηκε για να εξυπηρετήσει τους στόχους της έρευνας. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε σε τρία επίπεδα, την ανάλυση των απαντήσεων από κάθε συνέντευξη, τη σύγκριση των απαντήσεων και τέλος, την ανάλυση των ερωτήσεων που χρησιμοποιήθηκαν για να δοθεί απάντηση στο βασικό ερώτημα της έρευνας. Το βασικό συμπέρασμα το οποίο προκύπτει από την έρευνα είναι ότι οι Έλληνες φοιτητές γνωρίζουν τι είναι λογοκλοπή, εξ ορισμού, όμως στην πράξη δυσκολεύονται να την αποφύγουν. Επιπλέον, πιστεύουν ότι η χρήση βιβλιογραφικών παραπομπών γίνεται γιατί το απαιτούν οι καθηγητές και το πανεπιστήμιο ενώ ταυτόχρονα ενισχύεται και αποδεικνύεται η ποιότητα των εργασιών τους. Δεν υπάρχει σταθερή πολιτική από την πλευρά του πανεπιστημίου που να εφαρμόζεται με το ίδιο τρόπο σε όλες τις σχολές, μία στάση που έχει αντίκτυπο στους φοιτητές. Η σύγχυση των φοιτητών εξαιτίας της έλλειψης ανάλογης προηγούμενης εμπειρίας είναι επίσης φανερή. Περαιτέρω έρευνα κρίνεται απαραίτητη σε αυτό το θέμα