Υπάρχει ζωή για τις βιβλιοθήκες μετά το Internet;

Abstract

Μέσα στα πλαίσια της Κοινωνίας της Πληροφορίας οι βιβλιοθηκονόμοι διεκδικούν, άλλοτε πετυχημένα, άλλοτε όχι και τόσο, ένα πιο ενεργό και απαιτητικό ρόλο, προβάλλοντας το επιχείρημα πώς όσο μεγαλύτερη είναι η παραγωγή πληροφορίας και γνώσης και η παροχή πληροφόρησης τόσο mo απαιτητική είναι και η διαδικασία που αναγκάζεται να ακολουθήσει ο χρήστης ώστε να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Αλλά, η αναγκαιότητα του βιβλιοθηκονόμου (ως επιστήμονα της πληροφόρησης πλέον), του διαμεσολαβητή, δηλαδή, ανάμεσα στην πληροφορία και στον χρήστη, δικαιολογεί απαραιτήτως και την αναγκαιότητα για την ίδια τη Βιβλιοθήκη; Τεκμηριώνεται, δηλαδή, η ύπαρξη αυτού του οργανισμού ως μη κερδοσκοπικού, πολιτιστικού ιδρύματος που εξυπηρετεί όχι μόνο πληροφοριακές αλλά και ψυχαγωγικές, εκπαιδευτικές, κοινωνικοοικονομικές ανάγκες των επισκεπτών του; Και τότε, το έργο του βιβλιοθηκονόμου πώς προδιαγράφεται; Ποιο το περιεχόμενο και ο τρόπος της διαμεσολάβησης; Πρόκειται για σύνθεση ή μηχανιστική διάδοση της πληροφορίας; Αν η Πληροφορία διακινείται, στις μέρες μας κυρίως και πρωτίστως, με ηλεκτρονικά μέσα, τότε το αυτονόητο της ύπαρξης ενός απτού οικοδομήματος που στεγάζει την πληροφορία παύει να ισχύει και είτε πρέπει να καταλυθεί, είτε να εφευρεθεί από την αρχή, προσδίδοντας νέα επίκαιρα χαρακτηριστικά σε ένα αρχαιότατο κατασκεύασμα.