Σχεδιασμός αποτελεσματικών portal στο διαδίκτυο

Abstract

Η πληθώρα των πληροφοριών που η επανάσταση της δικτύωσης έχει κάνει διαθέσιμη, βρίσκεται συχνά κατανεμημένη σε πολλούς φορείς, συνήθως οργανωμένη Θεματικά. Όταν οι χρήστες θέλουν να την προσπελάσουν, φυσιολογικά πρέπει να επισκεφθούν πολλούς ιστοτόπους στο Διαδίκτυο, και να χρησιμοποιήσουν διαφορετικές διεπαφές. Επίσης, η συ- χνή ενημέρωση των πληροφοριών αυτών, καθιστά τις προφανείς μεθόδους συγκέντρω- σης και κεντρικοποιημένης διάθεσης τους, πρακτικά άχρηστες. Η χρήση των portals μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε πύλες προς ποσοτικά μεγάλη ποι- οτική πληροφορία, επιτρέποντας στο χρήστη να ξεκινήσει από ένα μόνο ιστότοηο και να βρει ακολούθως ότι αναζητά, ακολουθώντας συνήθως θεματικές διασυνδέσεις, ή διασυν- δέσεις που εξαρτώνται από την προέλευση της πληροφορίας, πριν χρησιμοποιήσει ένα τε- λικό σύστημα αναζήτησης. Για τον μη εξειδικευμένο αναζητητή αυτό είναι συχνά επαρ- κές. Όμως, για τον επαγγελματία και τακτικό αναζητητή, δεν παρέχεται η δυνατότητα της αναζήτησης της πληροφορίας χρησιμοποιώντας μία μοναδική και ισχυρή διεπαφή, που είναι συνήθως η επιλογή του. Οι περιορισμοί αυτοί, προέρχονται από την υιοθέτηση διαφορετικών (και μη συμβατών) τρόπων (ή και προτύπων) στην περιγραφή της πληροφορίας, και λογισμικών - διεπαφών πρόσβασης σε αυτή, από τις διαφορετικές πηγές της πληροφορίας, και συχνά οφείλονται σε διαφορετικούς στόχους του φορέα ή ιδιαιτερότητα της πληροφορίας. Η υιοθέτηση κοινών προτύπων, θα ήταν η ιδανική λύση, αλλά ανεφάρμοστη σε μεγάλη κλίμακα. Ακόμα και με τη χρήση διεθνών και κοινώς χρησιμοποιούμενων πρωτοκόλλων, όπως το Ζ39.50, λόγω του διαφορετικού επιπέδου υλοποίησης, καθώς επίσης και των διαφορετικών, προτύπων ή μη, σχημάτων δόμησης (όπως UNIMARC, MARCH, MODS, Dublin Core, κλπ) και κωδικοποίησης (όπως UNICODE, ΕΛΟΤ928, ANSEL, κλπ) των πληροφοριών που διατίθενται, η συγχώνευση της παρεχόμενης πληροφορίας δεν είναι τετριμένη. Στην παρούσα εργασία περιγράφουμε πώς η σημερινή τεχνολογική πρόοδος μπορεί να βοηθήσει τη δημιουργία μιας ενιαίας διεπαφής, και να δημιουργηθεί μια Ψηφιακή Βιβλιο- θήκη με κατανεμημένο το υλικό της στους παροχείς φορείς, αλλά κατανεμημένα ή κε- ντρικοποιημένα τα μεταδεδομένα περιγραφής του, ανάλογα με την περίπτωση, ώστε να επιτρέπει ενιαία διεπαφή αναζήτησης στο υλικό που ο κάθε φορέας επιλέγει να περιλάβει και ευρετηριάσει. Αναλύουμε πώς η υλοποίηση του επιτυγχάνεται με την χρήση ποικιλίας μεθόδων, εφαρμόσιμες στην γενικότερη περιοχή των Ψηφιακών Βιβλιοθηκών, όπως wrappers και το Open Archive Initiative, πάνω στην αναζήτηση των πληροφοριών πάνω από το Web ή μέσα από πρωτόκολλα όπως το Ζ39.50