Από την παραδοσιακή βιβλιοθήκη στην ψηφιακή εποχή

Abstract

Ο Χ.Λ. Μπόρχες έλεγε πως «μεγάλος ποιητής δεν είναι τόσο αυτός που επινοεί όσο αυτός που ανακαλύπτει», ενώ ο Π. Βαλερύ, μερικές δεκαετίες νωρίτερα ...απαντούσε πως «το να βρίσκεις δεν είναι τίποτα. Το δύσκολο είναι να ενσωματώνεις αυτό που βρίσκεις». Βρίσκω και ενσωματώνω, οργανώνω και ταξινομώ. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό πράγμα αυτή η κατηγοριοποίηση, η ταξινομομανία; Η βιβλιοθήκη έγινε “θεσμός” και κινδυνεύει να πάψει να είναι “σχέση”. Σχέση με το βιβλίο και τη γνώση, σχέση μεταξύ των βιβλίων, των ρευμάτων και των ιδεών, σχέση μεταξύ των εποχών και των πολιτισμών, σχέση μεταξύ ανθρώπων. Οι κατηγοριοποιήσεις και οι υποδιαιρέσεις δεν αποτελούν απλώς τεχνικές κατάταξης, αλλά υποδηλώνουν και μία αντίληψη για τη γνώση, τον κόσμο και τις σχέσεις μεταξύ των επιστημών. Η επαφή με το πρωτότυπο βιβλίο, το περιοδικό, το χειρόγραφο, από τι μπορούν να υποκατασταθούν στην ψηφιακή εποχή; Η χρωματική ποικιλία πολλών εξωφύλλων και σελίδων, το ανάγλυφο, το πάχος, το υλικό του εξωφύλλου, η μυρουδιά του χρόνου, η υγρασία της πιθανής εγκατάλειψης, η σκόνη ή η ποιότητα της μελάνης ορισμένων άλλων, είναι στοιχεία που μπορεί να ενσωματώσει η ψηφιοποιημένη πληροφορία; Οι πηγές πληροφόρησης που μπορούν να προσπελαστούν μέσω του Διαδικτύου αποτελούν τα συστατικά μιας ψηφιακής βιβλιοθήκης, η οποία μπορεί να γίνει γέφυρα επικοινωνίας, διαλόγου, δικτύωσης, ανταλλαγής, να «ανακαλύψει» πηγές και τεκμήρια. Αρκεί να «ενσωματώσει» και στοιχεία της «παραδοσιακής» βιωματικής επικοινωνίας.