Οι πολιτικές ψηφιοποίησης και οι εφαρμογές, που ανέπτυξαν, για τη διαχείριση και την παρουσίαση του ψηφιακού περιεχομένου η Βιβλιοθήκη και η Πινακοθήκη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ)

Abstract

Η διατήρηση, η ανάδειξη και η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση πληροφοριακού και αρχειακού υλικού σχετικού με την Νεοελληνική Τέχνη, αποτέλεσαν το πρώτο κίνητρο για τη δημιουργία ψηφιακών συλλογών. Δημιουργήθηκαν δυο βασικές ψηφιακές συλλογές. Η ψηφιακή βιβλιοθήκη, η οποία περιλαμβάνει περιοδικά, βιβλία και χαρακτικά από τη συλλογή της Βιβλιοθήκης με χρονολογίες έκδοσης από το 1684 έως το 1984 και η ψηφιακή πινακοθήκη, η οποία περιλαμβάνει περισσότερα από 8.000 έργα, κατά κύριο λόγο σπουδαστικά, χαρακτηριστικά δείγματα της καλλιτεχνικής εκπαιδευτικής δραστηριότητας της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών από το 1856 έως το 2006. Ο τρόπος παρουσίασης και διαχείρισης του ψηφιακού περιεχομένου σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες του υλικού, τα διαθέσιμα εργαλεία (πρότυπα διαχείρισης, θεματικά ευρετήρια κ.λπ.), το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, την οικονομική δυνατότητα του οργανισμού και τέλος σε σχέση με την τεχνογνωσία της ελληνικής αγοράς τροφοδότησαν, έναν ευρύ και σύνθετο προβληματισμό, βάσει του οποίου κληθήκαμε να πάρουμε συγκεκριμένες αποφάσεις. Με την παρουσίασή μας αποσκοπούμε στο να αναδείξουμε εκείνα τα προβλήματα που επισημάνθηκαν και μας απασχόλησαν ιδιαίτερα στην αντιμετώπισή τους κατά τις διαδικασίες επιστημονικής και ψηφιακής τεκμηρίωσης του ποικίλου υλικού, καθώς πιστεύουμε ότι αποτελούν ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος και ως εκ τούτου απαιτούν κοινές λύσεις.